കഴിഞ്ഞ ദിവസം പ്രശസ്തനായ അമേരിക്കന്‍ എഴുത്തുകാരനും 1986 ലെ സമാദാന നോബയില്‍ സമ്മാന ജേതാവുമായ ഏലി വ്യ്സല്‍ (Elie Wiesel) ന്റെ "The Perils of Indifference" എന്ന ലേഖനം വായിച്ചു. ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ തീര്‍ച്ചയായും ചിന്തികേണ്ട വിഷയം ആണെന്ന് തോന്നി. യുവത്വത്തിനു മേല്‍ അരാഷ്ട്രീയ വാദം അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കാന്‍ വിവിദ കോണുകളില്‍ നിന്നും ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും നടക്കുന്ന നീക്കങ്ങള്‍ ചെറുത്തു തോല്‍പ്പികേണ്ടത്തിന്റെ ആവശ്യം ഈ ലേഖനം നമ്മെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു. Indifference എന്ന വാക്കിന് 'having no particular interest or concern or having no marked feeling for or against anything' എന്നാണ് നിര്‍വചനം. അതായത് അപരന്റെ വിഷമതിലോ സന്തോഷതിലോ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു താല്‍പര്യവും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ. ഇത്തരത്തില്‍ അനാസ്ഥ ഉടലെടുക്കുനത് എങ്ങനെ എന്ന് Prof. Martha.N.Nussbaum തന്റെ "Compassion and Terror" എന്ന പുസ്തകത്തില്‍ വിവരിക്കുനത് ഇങ്ങനെ "a sense of connectivity is required between the victims and the onlookers for a compassion to be aroused. If this connection is lacking the result will be relative lack of compassion, an important element of indifference" ദുരിതം അനുഭവിക്കുന്നവനും അല്ലാത്തവരും തമിലുള്ള ഒരു മാനസിക അടുപ്പമാണ് അനുകമ്പ ഉണ്ടാക്കുന്നത് അതില്ലാതെ വരുമ്പോള്‍ Indifference ഉണ്ടാകുന്നു. ഇവിടെയാണ് രാഷ്ട്രിയത്തിന് പ്രസക്തി. രാഷ്ട്രിയമായി ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിനെ അപരന്റെ സങ്കടം തന്റെ കൂടി ആയി കാണാന്‍ കഴിയു, കാരണം അവിടെ ആരാലും ശ്രമിക്കാതെ തന്നെ ഒരു 'Connectivity' അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു 'We Feeling' ഉണ്ടായി വരുന്നുണ്ട്. അലംഭാവം അല്ലെങ്കില്‍ നിസ്സംഗത കൊണ്ട് സമുഹത്തിന് പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു ഗുണവും ഇല്ല, അത് കൂടുതല്‍ ദോഷമേ ചെയ്യു. എന്നാല്‍ നിസ്സംഗതക്ക് പകരം കോപം ആണ് ഉണ്ടാവുന്നത് എങ്കില്‍ അതാണ് കൂടുതല്‍ ഉപകാരപ്രദം. വ്യ്സല്‍ തന്റെ ലേഖനത്തില്‍ ഇങ്ങനെ കുറിക്കുന്നു "Anger can at times be creative. One does something special for the sake of humanity because one is angry at the injustice that one witnesses"
അനീതി കണ്ടിട്ട് അതിനോടുള്ള പ്രതിഷേധമായ് ഒരാള്‍ ഒരു കവിത കുറിച്ചാല്‍, ഒരു പ്രസംഗം നടത്തിയാല്‍, എന്തെങ്കിലും തരത്തില്‍ ഒരു പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചാല്‍ അവിടെ അനിതിക്കെതിരായ കോപം creative ആയി. അതേസമയം അവിടെ ഉണ്ടാകുന്നത് നിസ്സംഗത ആണെങ്കില്‍ ഒരു നെടുവീര്‍പ്പില്‍ എല്ലാം അവസാനിപ്പിച് നമ്മള്‍ കളം ഒഴിയും. ഇന്നത്തെ കാലത്തിന് ആവശ്യം കുപിത യൌവനം ആണെന്ന് പറയാന്‍ കാര്യം അതാണ്.
ജനസംഖ്യയുടെ വലിയ ഒരു ശതമാനം 25 വയസില്‍ താഴെ പ്രായമുള്ളവര്‍ ഉള്ള ഒരു രാജ്യത്തു യുവാക്കള്‍ എത്രമാത്രം സമൂഹിക പ്രതിപത്ത ഉള്ളവര്‍ ആണെന്ന് പരിശോധിക്കപെടെണ്ടതാണ് അതോടൊപ്പം യുവാക്കളുടെ പ്രശ്നങ്ങളില്‍ എത്രമാത്രം ക്രിയാത്മക ഇടപെടലുക്കള്‍ രാഷ്ട്രിയ നേതൃത്വത്തില്‍ നിന്നും ഉണ്ടാകുന്നു എന്നും പരിശോധിക്കണം. യുവത്വം അവരുടെ കരുത്ത് തെളിയിച്ചത്തിനു ഉദാഹരണങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ ദിനംപ്രതി നമ്മള്‍ കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, ഈജിപ്തിലും, സിറിയയിലും, യമനിലും, ലിബിയയിലും തുടങ്ങി യുവാക്കള്‍ അണിനിരക്കുന്ന പോരട്ടതിന്റ്റെ വാര്‍ത്തകള്‍ ലോകത്തിന്റെ വിവിധഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്നും വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഏകാതിപതികളും സ്വെച്ചതിപതികളും യുവശക്തിക്കുമുന്നില്‍ മുട്ടുവിറച്ചു നില്‍ക്കുന്നതും പലസ്തിനിലെ യുവാക്കള്‍ തീര്‍ക്കുന്ന പ്രതിരോധം മുറിക്കാന്‍ വന്‍സായുധ ശക്തിക്ക് പോലും കഴിയാതെ വരുന്നതും നമുക്ക് കാണാന്‍ കഴിയും. ആള്‍ദൈവങ്ങള്‍ക്ക് പിന്നില്‍ അണിനിരക്കുന്ന അരാഷ്ത്രിയ യുവത്വതെക്കാള്‍ ഭാരതത്തിനു ഇന്ന് ആവശ്യം പ്രതികരിക്കുന്ന, കോപിക്കുന്ന ഒരു യുവത്വമാണ്..പുറത്തുനിന്നു രാഷ്ട്രീയത്തെ കുറ്റം പറയുക മാത്രം ചെയ്തെ അതിലേക്ക് ഇറങ്ങി അതിനെ ശുദ്ധീകരിക്കാന്‍ ഇച്ചാശക്തിയുള്ള ഒരു യുവത്വം. "ഭാരതത്തെ കുറിച്ച് വ്യാകുലപെടെണ്ടത് എന്നെയും നിങ്ങളെയും പോലെ 50 കഴിഞ്ഞവര്‍ അല്ല , ഇനിയും 50 വര്‍ഷം ഇവിടെ ജീവികെണ്ടവര്‍ ആണ്" എന്ന മഹാത്മാ ഗാന്ധിയുടെ വാക്കുകള്‍ ഇവിടെ പ്രസക്തമാകുന്നു.
